Champagne
Eén appellation, 32.000 hectare wijngaarden verspreid over drie departementen, la Marne, l'Aube en l’Aise. Alle drie gelegen aan de noordelijke limiet waar druiven nog kunnen rijpen. Een gemiddelde temperatuur 10,5 gr Celsius. De oogst vindt over het algemeen laat plaats en de druiven hebben een relatief laag gehalte aan suikers gekoppeld aan een hoge zuurgraad. Geen ideale combinatie voor het maken van stille wijnen, maar juist een voorwaarde voor kwaliteits champagnes.
De belangrijkste sectoren zijn de Vallée de la Marne, de Montagne de Reims, de Côte de Blancs en de Côte des Bar. Ruim 320 dorpen, een mozaïek van terroirs en een grote verscheidenheid aan microklimaten. met andere woorden het is complexer dan het in eerste instantie lijkt! Champagne is een merk maar bovenal een wijn. Een wijn met een uniek karakter, een product van een uniek terroir en de signatuur van de wijnmaker.
Drie typen producenten
Negociants-Manipulants: grotere huizen die niet per definitie champagnes maken van hun eigen wijngaarden. Eigen druiven worden toegevoegd aan vooral aangekocht fruit. Deze huizen zijn meesters in de kunst van het ‘blenden’. Verschillende druiven uit verschillende oogstjaren uit soms wel tientallen dorpen worden naar de smaak van het huis geblend tot een huisstijl die altijd en overal herkenbaar moet zijn.
Coöperaties: samenwerkingsverband van wijngaard eigenaren. De boeren leveren hun druiven aan de coöperatie die vervolgens de stille wijn of champagne produceert en verkoopt onder haar eigen naam, aan handelshuizen of de druivenproducent die hem dan onder zijn eigen naam op de markt brengt.
De Vigneron: wijnboer die van zijn eigen wijngaarden zelf champagne produceert en verkoopt. Dit type champagne is het meest eigenzinnig, meestal een product van een enkel dorp en een enkele druivensoort. Grote diversiteit van karakter champagnes. Dit is het interessantste type.
De classificatie van Champagne
Het classificatiesysteem van Champagne is gebaseerd op de prijs van een kilo druiven. Traditioneel gezien verkochten de wijngaard eigenaren hun druiven aan de Champagnehuizen, die daar champagne van maakten en verkochten. De prijs per kilo werd bepaald door de status van het dorp van herkomst. Dit systeem heet ‘Echelle des Crus’. Champagne telt zo’n 320 druiven producerende dorpen die geclassificeerd zijn tussen 80% en 100%. In theorie bepaalt het Comite Interprofessionel du Vin de Champagne (CIVC) samen met de producenten en de Champagnehuizen jaarlijks de prijs van een kilo druiven. Is het dorp van herkomst bijvoorbeeld als 90% geclassificeerd dan krijgt men 90% van de vastgestelde prijs. In de praktijk geldt tegenwoordig echter meer het systeem van vraag en aanbod. De hoogst geclassificeerde dorpen zijn de Grand Crus met een 100% status (17) gevolgd door de Premier Crus die een status hebben van 99% tot en met 90% (38). Het restant is niet geclassificeerd.
Het systeem van Grand Cru en Premier Cru wordt ook gebruikt in de Bourgogne, waar het een beter systeem is, omdat specifieke wijngaarden binnen een dorp als Premier of Grand Cru zijn geclassificeerd en niet het hele dorp, zoals de Champagne. Het Grand Cru systeem van Champagne is relatief onbekend, omdat de Champagnehuizen het liefst champagnes op de markt brengen die geblend zijn uit vele verschillende dorpen, inclusief die met lagere waarderingen. Tegenwoordig echter maken en verkopen steeds meer wijngaard eigenaren hun champagnes zelf. Zij gebruiken graag de term Premier of Grand Cru op hun etiket ter onderscheiding van de minder geclassificeerde dorpen. De top van de wijnboeren gaat nog verder, naast de vermelding van het dorp vermelden sommige boeren ook de specifieke lokatie (lieu-dit) in het dorp. Deze champagnes zijn bij liefhebbers zeer gezocht.
Wij voeren de 'Vignerons' R.H. Coutier, Pierre Paillard, en 'hard op weg' cult-domaine Robert Moncuit, 'Master of Meunier' Moussé et Fils en de grootheden Fallet-Prévostat en Larmandier-Bernier.